Karşılaştıkları bankta oturdular sessizce. İkisi de hiç bir şey demeden öylece beklediler. Sessizliği Murat bozdu ve merhaba diye bildi sadece. Bu oldukça bozdu sessizliği. Uzun uzun konuştular. Murat öğretmenim dedi Berfe köyde yaşıyorum sadece arada bir çalışmak için geliyorum dedi. İkisi de birbirine yalan söyleyerek başladılar ilişkilerine. Kendilerine göre haklı sebepleri vardı tabi ki ama ilişkinin en kötü tarafı birbirlerine yalan söylemek zorunda kalmalarıydı. Berfe’nin bir anlamı var mı diye sordu Murat. Uzun uzun anlattı isminin anlamını Berfe.
Berfe’nin molasının dolması nedeniyle muhabbetleri yarıda kaldı. Ama yarın yine bu bankta buluşmak üzere vedalaştılar. Murat evine dönerken geçtiği her sokaktaki esnafa selam verdi. Galiba insanların içindeki mutluluğu başkalarıyla paylaşma isteği doğuyordu. Çok mutlu bir şekilde geldi evine ve o kadar mutlu bir şekilde uyudu ki uykusunda hiç kâbuslar görmedi. Korkmadan uyudu. Asker adam korkmaz hele ki mermilerin arasında yaşıyorlarsa hiç korkmazlar diye düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Askeri eğitimlerden geçenler bir ölüm makinesi veya korkusuzluk abidesi olarak yetiştirilmiyor. Onlarda bir insan ve ölmekten korkuyorlar. Murat’ta korkuyordu ölmekten. Kimseye âşık olamadan, çocuk sahibi olamadan, aile kurmadan ölmekten korkuyordu. Aynı zamanda bunlara sahip olup onları da bu korkuyla yaşatmaktan korkuyordu. İçinde devamlı bunu düşünüyor, bu korkularından kurtulamadan yaşıyordu.
Berfe işten çıktığında ilk defa toplaması gereken bilgiler olduğunu unutmuş, çevre halkıyla konuşmadan, sohbet etmeden evine gitmişti. Görevini unutmuş tamamıyla içindeki durmak bilmeyen mutluluğu dinlemek istemişti. Uzunca süre uyku girmedi gözlerine, yakışıklısı Murat’ı düşünüyordu. Bu yaşadığı mutluluğun kısa sürmesinden korkuyordu. Yıllardır Tendürek dağında çektiği Barut Kokusu yerine Murat’ın kokusunu çekmek istiyordu. Ama kendisinin de bildiği üzere örgütten kurtulmanın tek yolu ölmekti. Ama kendisi içindeki bu duyguyu bastıramıyor, yarını iple çekiyordu.
Yarın o parkta, o bankta buluştular. Ertesi günde ilerleyen günlerde de devamlı buluştular o parkta, o bankta. Aradan geçen onca zaman sonra aralarındaki ilişki git gide ilerledi. Berfe ile birlikte çay bahçesine gitmek için sözleştiler. Murat marketin önüne gelmiş Berfeyi bekliyordu. Berfe’nin işleri biraz uzamış çıkamamıştı. Gecikmelide olsa buluşup çay bahçesinde oturdular. Birlikte yürüyelim mi diye sordu Murat, Hiç sorgulamadan kabul etti Berfe. Uzun uzun yürüdüler, Murat elini tuttu bir anda Berfe’nin. Berfe de sıkı sıkı tuttu Murat’ın ellerini. Hiç bırakmamak için kendileriyle bu şekilde sözleştiler sanki. Birbirleriyle vedalaşma zamanı gelmişti. Birbirlerinin gözlerinden hiç ayrılmak istemediler ama bu geceyi orada bitirmeleri gerekiyordu ve aslında hafızalarından hiç bitmeyecek bu geceyi sonlandırdılar. İlk defa el ele tutuşup gezdikleri sokakları devamlı hatırlayacaklardı çünkü.
Birkaç gün sonra tekrar uzun bir gece yürüyüşü için plan yapmışlardı. Murat yine erken gelmiş Berfe’yi bekliyordu. Berfe biraz ama tedirgin çıkmıştı ama gözleri gülüyordu. El ele uzunca süre gezdiler o geceyi neredeyse tekrarladılar ama bir farkla. Veda zamanı geldiğinde Berfe köye gitmesi gerekeceğini. Birkaç kaç haftaya geri geleceğini belki o kadar sürmeyeceğini söyledi. Murat’ta ben beklerim ama benimde okul işlemleri için merkeze ineceğim. Döndüğümde yine böyle gezeriz diyerek karşılık verdi. Birbirlerine baktılar ve hiç anlayamadıkları bir çekim dudaklarını birleştirdi. Uzunca süre o birleşme bitmedi. Daha sonra araba sesiyle kendilerine geldiler ve hemen ayrılıp uzaklaştılar oradan. İçlerine düşen aşk kıvılcımı o anda bir aleve hatta yangına dönüşmüştü.
Murat’a dağ görevi çıkmıştı. Alınan bir istihbarat üzerine dağa çıkmalarını gerekiyordu. Yine bir ölüm korkusuyla baş başa kalacaktı. Rojda’ya da bir telefonla yeni eylemin belli olduğu bildirilmiş ve dağa geri gelmesi gerektiği söylenmişti. Leş gibi bir barut kokusuyla yaşayacağım, gitmek zorunda olmasam da Murat’ın kokusunu içime çeke bilsem diye düşünüyordu.
İlk Yorumu Siz Yapın