ÜMİT N.

Hastaneden çıkarttılar beni. Hava almak istediğim için yürüyerek gittim eve. Kapıdan içeri girdiğimde çok yoğun alkol ve sigara kokusu geliyordu. Kim var diye meraklandım salona doğru yürümeye başladım. Koku iyice ağırlaşmıştı. Korkmuyor da değilim ama merakta ediyorum kim var diye. Kafayı uzattım kapıdan beş kişiydiler. Birisi beni fark etti aha geldi bizimki diyerek diğerlerini uyardı. Hepsi bana bakarak, seni bekliyorduk hoş geldin dediler. Hoş buldum da siz nasıl girdiniz buraya diye sordum. Biz hep buradaydık sende biliyorsun bunu diye eklediler. Evet, tanıyordum kendilerini ama benden habersiz gelmezlerdi normalde. Ben istersem, çağırırsam gelirlerdi. Ben istemiyordum onları bu sefer. Yalnız kalmak bana iyi gelecekti ama bana sormadan gelmişler, yapacak bir şey yoktu artık.

Niye geldiniz bana sormadan, ben istemeden gelmeyin demedim mi? diye ters çıktım. İhtiyacın vardır diye düşündük geldik, dediler. Ben uğraşamam sizinle, benim kızım öldü, benim karım öldü, sizin ampır ampır konuşmanızı çekemem diye tekrar tersledim.

-Otur şöyle konuşalım biraz.

-Ne konuşacağız ben konuşmak istemiyorum.

-Yaptığın boku temizlememiz lazım.

-Ne yapmışım ben, neyi temizleyeceğiz. -Karın öldü lan, kızın öldü, senin hatan biliyorsun demi.

Unutmak istemiştim ben bunu. Niye hatırlattılar ki? Benim yüzümden öldüklerini bilmeme rağmen elimden hiç bir şey gelmiyordu. Bunu onlara da söyledim. Bana kızdılar.

Onlar öldü, yaşamıyorlar. Senin yüzünden. Bizimde karımızdı o, bizimde kızımızdı. Senin yaptığın hata yüzünden şuan yaşamıyorlar. Bize bunu açıklayacaksın. Biz seni o gün uyarmadık mı bu kadar içme, araba süreceksin demedik mi? Bizi dinlemedin şimdi elimden bir şey gelmiyor diyorsun.

Siz benim keyfimi bozmak için söylediniz onları. Şimdi neden yalan söyleyip beni suçluyorsunuz. Hepimiz aynı anda içmedik mi? O kadar içkiyi.

Beni dinlemediler hiç. Hep suçladılar.

Ne yapayım, kendimi öldürürsem kurtula bilir miyim bu durumdan diye sordum. Buna karar vermek benim elimdeymiş.

Ölmek ister misin? Eğer düşünüyorsan sana yardımcı olmak isteriz.

Herkesin ne düşündüğü önemliydi sonuçta. Sordum ne düşündüklerini.

Bence kendini öldürmelisin. Bu şekilde bir suçlulukla yaşasan ne olur sanki. Dedi birisi.

Ben buna katılmıyorum. Ölenle ölünmez. Siktir et yaşa hayatını. Dedi diğeri.

Saçmalama. Buna yaşamak denirse yaşasın hayatını. Her güldüğünde kızın aklına gelmeyecek mi? Öldür bence kendini. Dedi bir diğeri.

Ben bu ikisine katılıyorum. Öldür kendini. Ne gerek var bundan sonra yaşamaya. Dedi başka bir diğeri.

Ölümün bir son olduğu bilinmesine rağmen insan inadına neden yaşamak ister ki. Veya neden ölüp huzur içinde uyumak varken yaşamaya çalışır insan. Ben tümüyle yaşamaya karşıyım. Bence insanlığın direk bitmesi ve huzurla uyuması gerekiyor. Bence de öldürmelisin kendini. Hem bizde huzura ereriz. Dedi öteki.

4 e 1. Bence adil bir seçim oldu. Sen oy kullansan da artık bir işe yaramaz.

-Adil mi ben adil bir durum görmüyorum. Gerçekten adil olacak olsaydı çocuğumuzla karımız ölmez, biz ölürdük.

-Olan oldu artık bırakın tatavayı. Nasıl öldürecek bu kendini onu kararlaştıralım.

Kararlaştırmalarına izin vermedim. Susturdum hepsini. Hazır mısınız peki hepiniz bu duruma. Ben kendimi öldürürsem, hepimiz öleceğiz biliyorsunuz demi. Diye sordum. Hepsi onay verir gibi başlarını salladılar. Ben yatak odasından çarşaf getirerek düğüm yaptım. Kendimi asacaktım. Her şeyi hazırladım. Sandalyeye çıktım ve boynuma geçirdim çarşafı. Diğerleri de birer sandalye aldı ve çıktı. Ama onlarda çarşaf falan yoktu. Nasıl olacak böyle diye sordum. Sen merak etme bizde geliyoruz arkandan dediler. Sandalyeyi sol ayağımın topuğuyla geriye doğru attım. Hepsi de benimle aynı anda yaptı bu hareketi. Havada sallanırken izledim hepsini, onlarda sallanıyordu. Ama çarşaf yoktu. Nefesim kesilmeye başlamıştı artık. Dayanamıyor içimde tuttuğum nefes bitmek üzereydi. Benim asılı olduğum çarşaf yırtıldı ve düştüm. Diğerleri bir anda yok olmuştu. Ben kurtuldum ama onlar kurtulamadılar. O günden sonra bir daha görmedim onları.

Ölmek mi? Evet başaramamış olabilirim ama başka bir denemem daha olacak. Belki ölmezde yaşarsam size anlata bilirim. Eğer zaten ölürsem, Gazetelerin 3. Sayfasında görürsünüz beni. Karısı ve kızının ölümüne dayanamayan Ümit N. Kendini öldürdü. Nasıl ama manşet.