Her tarafı mermiler ve barut kokuları sarmıştı. Her yerden deli gibi mermi yağıyordu. Terörist gurup faka basmasına rağmen iyi savunuyorlardı. Geri atış açmaya ve kontrolü almaya çalışıyorlardı. Murat ve ekibi ise aldıkları alanın kesinlikle sonuç getireceklerine emindiler. Acele etmeden gurubu da kaybetmeden kontrolü ellerinde tutuyorlardı. Uzun süren çatışmalar sonucunda çok kayıp veren gurup geri çekilme çalışmaları yapıyor ama kaçacak yer bulamıyorlardı. Öyle bir çemberin içine düşmüşlerdi ki teslim olmaktan yada ölmekten başka çareleri yoktu. Birazda daha çatışmaya devam ettiler ama biraz sonra mermi sesleri kesildi. Kısa süre bekleme ardından ağır adımlarla guruba yaklaştılar. Kimsenin canlı kalmadıklarını görünce bölge güvenliğini aldılar.
Murat çatışma sonrası bir kayanın üzerine oturmuş deve sigarasını içiyordu. Herkes yapılan operasyon hakkında görüşlerini, gururla nasıl çatıştıklarını anlatıyorlardı. Murat ise sadece olanları izliyor ve bu konuşmalara gülümsüyordu. ‘’İnsanlar kendileriyle övünmeyi ne kadar da seviyor, çok saçma bir durum’’ diye düşünüyordu. Keyfi yerindeydi birkaç güne geri dönecek ve evine gidip rahat bir uyku çekecek ayrıca Berfeyi de göre bilecekti.
Çatışma alanında hummalı bir temizlik çalışması vardı. Bütün teröristlerin toparlanıp resimlerinin çekilmesi gerekliydi. Diğer askerler bu toparlama işlemlerini yapıyordu, Murat ise işlemlerin bitmesini ardından fotoğrafları çekmek için bekliyordu. Uzun süredir tedbir amaçlı sigara içmediği için ardı ardına Deve sigarasını içiyordu. Toplama işlemleri bittiği bilgisi gelince fotoğraflarını çekmek için fotoğraf makinesini hazırladı. Bu fotoğraf işleminde sistemde kayıtlı terörist varsa kim olduğu ortaya çıkacaktı. 20 Kişilik terörist gurubu tam olarak yerleştirilmişti. Kaçan olmadığı için tümü ölü ele geçirilmişti. Sırayla fotoğraf çekmeye başladı. Hiç durmadan sırayla çekiyordu.
Fotoğraf çekme işlemleri sonlarına doğruydu. Birisinin fotoğrafını çekip diğerine geçti. O sırada makinedeki ekrandan dikkatini çeken bir şey oldu. Dikkatlice inceleyip bir önceki teröriste döndü. Elindeki makineyi attı. Yere çöktü ve teröristin yüzüne elini sürüp temizlemeye başladı. Kafasını yavaştan kaldırarak baktı. Bu surat tanıdıktı hem de çok yakından. Elleri titremeye başladı, gözlerinden süzülen yaşları sildi ve gözleri karardı. Mahmut yanına yaklaşarak ne yapıyorsun lan diye seslendi kendisine. Omzundaki eli attı ve yerdeki teröriste sarıldı. Kimse ne olup bittiğini anlayamadı. Ne yapıyor bu diye şaşkın şaşkın bakıyordu herkes etrafa. Murat öyle bir bağırdı ki her yer inledi. Hem ağlıyor hem bağırıyordu. Mahmut yanından ayrılmıyor neler olduğunu düşünüyordu. Bir anda Berfe ismini duydu. Aklından yok artık Berfe ne demek bu terörist kız Berfe mi? Diye düşündü. Evet, o terörist kız Berfe. Murat’ın durumunu anlayıp sarıldı arkadaşına, sakinleştirmeye çalıştı. Apar topar kaldırdılar kızı yerden, Murat’ı götürdüler uzaklaştırdılar. Herkese bu imkânsız Berfe terörist olamaz, köye gideceğini annesine bakması gerektiğini söyledi. Bana mesajlar attı, nasıl olurda burada ölü bir terörist olarak karşıma çıkar diye sızlanıyordu. Ağlıyor ve kendini kaybediyordu. Herkes neler olduğunu anladı ve sessizliğe büründü. Apar topar karargâha döndüler.
Kışlaya dönüldüğünde tüm ekip sessizliğini koruyorlardı. Komutana bu konu hakkında bilgi verildi. Komutan Murat’la konuşacaktı ama biraz sakinleşmesini bekleyecekti. Mahmut arkadaşının yanından ayrılmıyordu. Kendisine bir şey yapmaması için devamlı peşindeydi. Murat’ın içindeki karanlık bütün vücudunu kaplıyordu. Sessizliğe bürünmüştü ve elleri durmadan titriyordu. Kafasını toparlamaya çalıştıkça karışıyordu. Şimdi ne yapması gerektiğini bilmiyordu. İntihar etmek en iyi çözümdü kendisine göre. Aynı şeyleri Mahmut’ta düşündüğü için bunu komutanına söyledi. Komutanı bu durumu haklı bularak Murat’ın bütün silahlarına el koydu. Ama Murat’ın aklındaki düşüncelere göre en iyi çözüm intihardı.
Ölüm en güzel sondur.
İlk Yorumu Siz Yapın